Tokyo 2019

ทำสตูดิโอที่ท่าดินแดงเฝ้าช่างไม่ได้ออกไปไหนมาสามเดือน เลยรีบแวบมาก่อนที่จะเข้าหน้าฝนหน้าร้อน

นอนแถวบ้านเดิม เลยกลับไปกินร้านปลาเจ้าประจำปากซอย อร่อยเหมือนเดิม แต่ร้านเบอร์เกอร์ข้างๆปิดไปซะแล้ว กินรอบที่แล้วคือครั้งสุดท้ายหรือนี่

ปิดซะงั้น ดูหน้าร้านปกติกลางคืนเป็นบาร์ แต่กลางวันขายเบอร์เกอร์อร่อยเฉย เสียดาย

มาถึงก็ลุยๆดูงานเลย

ที่21_21 มีงานเกี่ยวกับ humor

ห้องแรกเหมือนรวมของสะสม ได้เห็นต้นฉบับโฆษณา おいしい生活ของจริง มีลายเซ็นวู้ดดี้อัลเลนด้วย

งานของfukuda shiego ก็เยอะ พวกสามมิตินี่เพิ่งเคยเห็นของจริง

ต่อไปMOTที่เพิ่งกลับมาเปิดใหม่ ตัวตึกก็เหมือนเดิม พวกป้ายทำใหม่สวยๆ สมกับที่ทำใหม่ แต่ร้านอาหาร 100 spoonsมาเปิดข้างล่างนี่ดีมาก ไม่ต้องถ่อไปนอกเมือง

ต่อด้วยงาน Le corbusier ที่ตึกเขา เป็นงานเพนท์ช่วงก่อนจะมาทำตึก คนเยอะกว่าที่คิด มาทีไรก็มาดูแต่งานสถาปัตย์ จริงๆในนี้มันมีโมเนต์ ปิกัสโซด้วยนะแต่ลืม ถ้าพวกงานหมุนเวียนนี่คิดหนักมากๆตึกนี้เพราะปกติมีแต่คิว

ต่อที่อากิบะ มีงานsyd mead พอดี

แบบโห ยอม ตอนแรกก็ว่าแพงจังสองพันเยน

เข้าไปมีแบบใช้AR ส่องภาพแล้วเห็นsketchด้วย

พวกเงารถ ยานอวกาศต่างๆนี่อย่างสวย

เสียดายมีโซนห้ามถ่ายรูปคือจากหนัง มีของblade runner เห็นของจริงนี่ร้องเลย คุ้ม หลายๆเรื่องก็เพิ่งรู้ว่าเขาทำด้วย เอเลี่ยนภาคสอง หุ่นจากshort circuit เครื่องต่อสมองในstrange days

ขาออกมามีลายเซ็นคนดังชาวญี่ปุ่น

โอโตโมะคนทำakira เซ็นว่าผมก็อปมอไซค์มานะครับ 555

กลับไปกินซ่า มูจิย้ายไปเข้าตึกแล้ว เป็นโรงแรมที่คนตื่นเต้นกัน แต่จริงๆ ชอบที่เก่ามากกว่าซึ่งกลายเป็นศูนย์ท่องเที่ยวโอลิมปิคไรไปแล้ว พอเป็นชั้นไปอย่างนี้มันก็เหมือนที่ชิบุย่าน่ะแหละนะ เอาห้างเก่ามาทำที่ขายของไป มีอะไรดีหน่อยก็ชั้นบนๆจะมีตู้โชว์งาน วันที่ไปนี่เป็น Enzo Mari เลย พร้อมขายด้วย เป้าหมายนักท่องเที่ยวชาวจีนรวยๆ ถัดจากนี้ก็เป็นของ Bauhaus ก็คงได้มาดูอีก หนังสือต่างๆก็คัดมาดีมากๆ แต่ใครจะมาซื้อในมูจิฟะ เจอเล่มนึงหมื่นสอง ที่g six ถูกกว่าด้วยสองพัน

ที่g8มีงานอิโรเบะซัง ผู้ทำsignสวยๆมากมาย ล่าสุดก็ทำที่MOTด้วย แต่ที่พีคคืองานosaka metroนั่นแหละที่ฟ้าประทานมากๆ เอารางวัลkamekuraไปเลย

จบที่ggg ที่เก่า

Ok go Shanghai

ไปสามวันเอง จดๆไว้ เดี๋ยวน่าจะได้ไปอีก เพราะ

– ถูก ค่าเครื่องบินค่าโรงแรม การเดินทางในเมือง ยี่สิบสามสิบบาท ขนาดนั่งรถไฟจากสนามบินเข้ามายังแค่ 7 หยวน (คูณ 5)

– สะอาด มาก เหมือนเดินโตเกียว 90%ที่เดินไม่เห็นขยะ ใต้ดินอาจจะโทรมๆหน่อย แต่ดีกว่าทุกที่ที่ไปมา กลับกรุงเทพมาโครตสกปรกเลย จบ

– เมืองสวย รอบนี้ไปพวกโซนโบราณ อิฐๆ ต้นไม้ ไม่ได้ไปแถวตึกระฟ้า เดินเล่นได้

– งานอ๊าตเยอะ ตอนแรกคือกะไปดู edwad hopper แค่นั้น พอถึงที่ ตามสถานีมีโปสเตอร์โฆษณา exhibition อีกมากมาย หาในเวบก็ไม่ค่อยมีนึกว่าไม่มีอะไร ที่ไหนได้ เพียบ ทั้งรัฐจัดเอกชนจัด แถมคนก็ไม่ค่อยมี ดูสบาย ไม่ต้องแย่งกันเหมือนเหมือนโตเกียว ไม่แพงด้วย 20-30หยวน

– อร่อย กินอะไรก็อร่อย ไม่เจอไม่อร่อย ทั้งของคาวของหวาน

แต่ก็มีไม่ชอบ น่าเสียดาย คือ

– ร้านหนังสือไม่ค่อยมี มีแต่ห้าง คล้ายๆไอคอนสยามทั้งเมือง ร้านเล็กๆก็ยังสู้ไต้หวันไม่ได้ ร้านใหญ่ๆก็เฉยๆ

– คนยังขากถุยกันอยู่ ไม่โดนกับตัวแต่ได้ยินเสียงตลอดเวลา

– ที่เพิ่มมาคือกินจั๊บๆกับไอไม่ปิดปาก เออเป็นกันทุกคนแฮะ เหมือนสอนมาแบบนี้ คล้ายจะกินบะหมี่ต้องสูดเสียงดังๆแบบคนญี่ปุ่น ไอ้คนไอก็ใส่หน้ากากปิดปากแต่ตอนไอดึงหน้ากากออกมาไอแล้วใส่คืนเหมือนเดิม ไม่เข้าใจ

เทียบไปแล้วข้อเสียพอทนได้ เริ่มจะชินแล้วด้วยก่อนกลับ ถ้ามีงานดีๆมาโชว์ก็น่าเก็บตังไปเที่ยวอีก

cornelius mellow waves

กว่าจะหาpasswordกลับมาเขียนblogได้
จะหมดปี2018แล้ว

วันนี้ได้ไปดู cornelius มา อยู่โน่นก็ไม่ดูเนาะมึง ถ้าจำไม่ผิด7000เยน ราคาพอกันเลย
เอาจริงๆก็ได้ดูเขาเล่นแบบไปแจมคนอื่นอยู่เรื่อยๆ ทั้ง YMO salyu metafive
แต่ถ้าเป็น cornelius วงเต็มนี่ก็ตั้งแต่15ปีก่อน ที่มาเล่นที่houseโน่น

ไม่คิดว่ารอบนี้จะไปดูแล้วเห็นงานตัวเองตอนที่ไปช่วยทำที่grv
ดูแล้วก็คิดถึงทุกคน (ซึ่งก็ไม่ค่อยมีคนเหลืออยู่แล้ว)
อันนี้ใครวาดวะเนี๊ยบจัง อันนี้ที่โดนแก้ไปหลายรอบ
ส่วนอันที่ไม่ได้โดนแก้ ก็มาอยู่เป็นbackgroundให้คอนเสิร์ตที่เราจ่ายตังมายืนดูอยู่นี่เเหละนะ
ซึ้งเล็กน้อย

ส่วนเรื่องดนตรีก็คือ cornelius คนเดิม คือไม่รู้เล่นได้ยังไง
เล่นทั้งเพลงเก่าเพลงใหม่ แต่เพลงเก่าคือเพลงโครตฮิต คุ้ม
งานวิดิโอสมัยสิบกว่าปีก่อนก็ยังใช้ได้เจ๋งๆ พี่ไม่ทำใหม่เลย ภาพอย่างแตก
ไม่รู้ว่าอีกสิบปีจะยังใช้ต่อไปได้ไหม

ส่วนอันนี้ตลกสุด เอาทีวีมาremix เห็นข่าวทีวีล่าสุดคือเพิ่งเดือนที่แล้วก็มี คือเพิ่งทำเลย สดมากๆ

เจอคนรู้จักเยอะแบบไม่ต้องนัดกัน แต่ไม่เจอพี่วิชนี่ส่วนตัวถือว่าเป็น end of the era
เอาจริงๆ ตอนแรกคิดว่าถ้าไม่ใช่วงนี้ก็คงไม่ถ่อไปดูอะไรแล้วเหมือนกันนะ

taiwan 2018

มาไต้หวันดูงาน fever room ที่ taichung แปะๆรูปไป

4

ช

3

2

ย้ายบ้านairbnbรอบนึง โดนหลอกนีกว่าเตียง แล้วมันเป็นsofaปูฟุตอง ซึ่งนึกว่าทนไหว แต่จะทนทำไมหว่า เลยขอย้ายซะ ย้ายมาโกทันดะโลด เสียเวลายกกระเป๋านิดหน่อยแต่ก็ดีกว่าเดิมเยอะ ต่อไปควรเลือกใกล้สถานี ไม่ใช่ราคาถูก

เมื่อวานกินซ่า GSIXครบหนึ่งปีแล้ว ได้sign copy จาก tsutaya มาเต็ม
สมเป็นร้านเส้นสายใหญ่ ดีที่ยังไม่ได้ซื้อจากร้านอื่น

 

เข้าggg ดู tokyo tdc ก็ดีเหมือนเดิม ตามภาพ
หลุยวิตตองจาก MM นี่โห

ต่อด้วย g8 งานคุณ norio nakamura  เอาแต่ใจจนได้ดี
แต่ก็ฉลาดไม่เหมือนใครด้วยแหละ เห็นก็รู้ว่างานใคร

 

series ที่ทำให้ miffy นี่เคยจัดด้วยกันกับ groovisions
เหมือนจะมีเพิ่มมาด้วย

 

ก่อนกลับไทยได้ข่าวว่า midtown hibiyaจะขึ้นใกล้ๆ ลองเดินไปนิดเดียวก็เจอเลย จะแข่งทำห้างอะไรกันเยอะแยะแถวนี้ แต่เข้าไปส่องก็อยู่ในช่วงคนเยอะจนต้องมีจัดแถวขึ้นบันไดเลื่อนกันอยู่เหมือนตอนห้างอื่นๆเปิด เดี๋ยวรอให้หายเห่อแล้วค่อยกลับไปดูดีๆอีกรอบ

จบวันไป

วันนี้ไปดูงานที่tokyo station งานใหญ่แต่อัดเเน่นในspaceเล็กๆ kengo kuma
สถาปนิกที่มาทำสนามโอลิมปิคใหม่
เข้าไปก็เข้าใจงานเขามากขึ้นเพราะขนมาทั้งหมดเลย
ตัวห้องแบ่งเป็นวัสดุต่างๆไม้ กระเบื้อง ปูน กระจก กระดาษ เอามาทำโครงสร้างได้หมด
แล้วพอมันเยอะๆซ้อนๆกันมันก็สวยเองเเหละ (อันนี้ลุงไม่ได้พูด)

ชิ้นนี้สงสารคนทำโมเดลมาก ตายไปยัง

 

แล้วมันก็ญี่ปุ่นๆดีด้วย เห็นแล้วก็น่าแชร์ตามเพจต่างๆ อันนี้สตาบักส์ที่เห็นบ่อยๆ

 

สนามกีฬาโอลิมปิค ตอนแรกว่าเรียบๆ อ๋อ มันเป็นโชว์โครงสร้างไม้
แต่กว่าจะได้ไปเห็นเองสงสัยอีกนาน ต้องรอให้เขาหายเห่อกันก่อน

 

 

อันนี้เป็นห้องชงชา รู้สึกต้องมีการลอดตัวอะไรใช่มะ อะเอาลูกโป่งยักษ์ไป

 

อันนี้สถานีshinagawaใหม่ เสร็จตอนโอลิมปิคเหมือนกัน ต่อไปใครไปนิวกังต่อวีซ่าก็จะได้ผ่านspaceดีงาม

 

sketch หอศิลปdundee เออ ก็ออกมาอย่างนี้จริงๆ

back to tokyo 1

กลับไทยไปสองสามเดือน โนอาหารญี่ปุ่นสิ้นเชิง ตอนแรกก็คิดว่าคงจะได้จดลิสต์มากินโน่นกินนี่ พอมาจริงก็ไม่เห็นจะอยากกินอะไรเท่าไหร่ แต่เป็นโอกาสดีที่จะอัพblogอีกรอบ

มาถึงก็โฉบชิบุย่า ก็เหมือนเดิม
Gap กลายเป็น Louis Vuitton ไป Apple store ก็ปิดซ่อมใหญ่ไปแล้วโผล่ที่ชินจูกุเเทน
มีงานnonอยู่ที่ parco gallery x  รู้สึกว่าแค่ดูข้างนอกก็ได้ เดี๋ยวก็ออกหนังสืออยู่ดี

ลุง Russ  เพิ่งตายไป Tower record เลยขึ้นป้ายไว้อาลัย

ระหว่างทางเดินไปฮาราจูกุตรงสวนเด็กเสก็ตบอร์ดหายไปแล้ว แต่มีป้ายกั้นก่อสร้างงานคนนี้เขียนยาวทั้งพื้นที่ เขียนมือด้วย อย่างโหด ปรินต์เอาก็ได้ มีคู่เกย์คนแก่คนพิการมีความสุขในชิบุย่า ว่ากันไป

espace louis vuitton มีงาน Bertrand Lavier จำได้เลาๆเเวะดูหน่อยนึง

จบวันนึงไป

วันนี้ไปroppongiทั้งวัน กินpizzaเจ้าเดิมเสร็จก็ไปดู kaws ที่ gallery Perrotin อยู่มาตั้งนานไม่เห็นเคยมา

ตามด้วยนิทรรศการ JUMP เฟส 2  จริงๆอันนี้น่าจะเป็นงานใหญ่ที่สุดในทริปนี้
แต่เข้าไปแล้วรอบที่แล้วเหมือนเยอะกว่า
ตอนแรกดูตั้งแต่ยุคแรกจนถึง 80’sไปแล้ว ของเฟส2 อันนี้เป็นยุค90จน2000
เข้าไปก็เจอ dragonball เลย หน้าดังสุดคงเป็นตอนที่คุริรินตายแล้วหงอคงกลายเป็นซุปเปอร์ไซย่า ก็ได้เห็นของจริงไป จบ อีกหลายๆอันก็เป็นเรื่องพีคๆ JoJo, Blues, ยูยู , เคนชิน,  Slamdunk (เหมือนได้พื้นที่มาเยอะสุดมั้ง) ได นูเบ ทาร์จัง I’s เรื่องละนิดละหน่อยแต่ก็คัดหน้าสำคัญๆมา บางเรื่องก็ลืมแล้วแต่ได้มาเห็นต้นฉบับก็เจ๋งดีอย่างคิ้วหนาซ่าสุดๆก็มี

ออกมาด้านนอก เห็นสนามโอลิมปิกกำลังสร้างอยู่ อย่างใหญ่ เสียดายถ้าเป็นตึก zaha คงจะประหลาดโลกกว่านี้

ลงมาเห็นศิลปินกำลังเซ็ตinstallationแมงมุมอยู่ คนนี้ที่ชอบเอาไหมพรมไปห่อโน่นนี่ คราวนี้มาห่อเเมงมุมเลย แถมห่อเสารอบๆนั้นทุกต้นอีก เจ๋งดี น่าจะเป็นคนเดียวกับที่ลง a dayมั้ง

เย็นกลับมาชิบุย่าอีกรอบ เข้าร้านเเว่นตาJINS ยังจะเจอ installationของคุณ haruka kojin อีกเชื่อเลย

 

วันสุดท้าย

มาร์คไว้หน่อย ตอนเช้าเอากระเป๋าไปฝากนิปโปริแล้วไปหาอะไรกินอุเอโนะ ว่าจะเดินสวนเล่น ปรากฎว่าฝนตก หนาวก็หนาว เลยเดินห้างparcoไปละกัน วนไปวนมาก็ไม่มีที่ไปละ หลังจากเอาของเข้าออกอยู่สนุกสนานเพราะไม่เคยขึ้นแอร์เอเชีย ตอนนี้อยู่นาริตะ ชั่งน้ำหนักกระเป๋าตอนแรกได้ 19.95 kg พอเอาเข้าเคาท์เตอร์ ลงเป๊ะ 20.0 ไม่ต้องจ่ายเพิ่ม แต่นี่ก็ทิ้งเสื้อหนาวกางเกงฮีทเทคไว้สนามบินโลด

จะมาเขียนดีเทลอะไรจุกจิกละนี่ จริงๆมันควรจะเขียนสรุปรวมๆกว้างใหญ่ซึ้งๆให้สมกับการมาอยู่ตั้งนาน แต่พอคิดย้อนไปมันก็เยอะแยะแบบถ้าจะเขียนจริงคงตกเครื่องแน่

เอาเป็นว่าวันนี้เป็นวันย้ายที่อีกรอบ จะยังไงต่อก็ลุ้นกันต่อไป

จองตั๋วกลับมาตอนเมษาแล้วล่ะที่จริง

วิวหน้าดองกี้ เมื่อเช้านอนแถวโยโยงิ

check out

คืนบ้านแล้วเรียบร้อย วันนี้ก็วันสุดท้ายที่จะได้อยู่ญี่ปุ่นเต็มๆวันแล้ว

ตอนเที่ยงไม่รู้จะไปไหน เรียกว่ามีlistที่จดไว้ว่าอยากทำอะไรกินอะไร ก็ไล่ทำไปจนหมดเกลี้ยงlist เลยไป Teien Art Museumที่เมกุโร่ รอกินทงคัตสึทงกิ

มีงาน decorations อยู่พอดี จัดงานเข้ากับสถานที่เลย มีงานของอาจารย์อารยาด้วย

จบแล้วก็ย้อนไปทำธุระชินจูกุ แวะไปคิโนะที่ฝากท้องมาสิบกว่าปี ตั้งแต่มีเจ็ดชั้น หดเหลือสี่ จนตอนนี้มีแต่ภาษาอังกฤษชั้นเดียว

นี่มาคิดย้อนไปก็เหมือนแป้บเดียว แต่ก็มีอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะฝากไว้ในblogนี้ โพสนี้จะเป็นโพสสุดท้ายของblogนี้มั้ยนะ (ยังไม่ตาย!) แต่ว่าเดี๋ยวเราก็กลับมาเขียนโตเกียวอีกอยู่ดีแหละ ดีไม่ดีจะได้อัพบ่อยกว่าตอนทำแต่งานในโตเกียวด้วยมั้ง

บ้านโตเกียวสุดท้าย บ๊ายบาย